دو ماه پیش، اونجا(!) چه خبر بود!
دارن نامه می نویسن.
دارن دعوتنامه می نویسن.
یکی می نویسه: آقا بیا. ما اینجا امام نداریم. اگه بیای چنین می کنیم و چنان می کنیم و... .
اون یکی می نویسه: مولاجان، زمین ها سرسبز شده و میوه ها رسیده. بیا که منتظریم تا به بهترین نحو از شما پذیرایی کنیم....
اون یکی می نویسه: صدهزار شمشیرزن یاور شماست. آقا بیا ... .
شهر رو دارن آب و جارو می کنن
منتظر ی مهمونن
ی مهمون عزیز
...
الان چی؟
اونجا(!) چه خبره؟
دارن با فرستاده اون مهمونی که براش نامه نوشته بودن، بیعت می کنن.
یک نفر؟ ده نفر؟ صد نفر؟ هزار نفر؟
نَه
هجده هزار نفر بیعت کردند.
گفتن: به مهمون بگو بیاد. ما منتظریم. ما جان برکفیم. ما مشتاق امام مونیم. ما آماده ایم ... .
حالا اون فرستاده هه نامه می نویسه:
آقا، مولا و سرورم. بفرمایید بیاید. اینا همه بیعت کردند....
اما!!!
ادامه دارد ...
پی نوشت ها:
طبری به سند خود از حصین بن عبدالرحمن نقل می نماید: "اهل کوفه به حسین بن علی(علیه السلام) نوشتند که صدهزار شمشیرزن، یاور توست.پس آن حضرت مسلم را به کوفه فرستاد و ... ". 1
"اِنَّ لَکَ هیهُنا مِأَهُ اَلفَ سیف"
ابو مخنف نقل می کند که هجده هزار نفر با مسلم بن عقیل بیعت کرده بودند.2
1- تاریخ طبری، ج5 ، ص391.
2- همان، ص589.
3- مروج الذهب، ج3، ص58.
السلام علیک یا علی بن موسی الرضا(علیک السلام)
این چند بیت شعر رو
دست جمعی،
با بچه های هیئت مهدی جان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)
که با همدیگه مشرف شده بودیم
حرم ملکوتی آقامون
علی بن موسی الرضا – علیه آلاف التحیه و الثناء
می خوندیم و
اشک ریختیم و
صفا می کردیم و ...
السلام ای شهید خراسان ای پناه دل بی پناهان
ای رضا جان (3)
ای گل پرپر باغ حیدر پاره قلب موسی بن جعفر(ع)
میهمانم من از ره رسیدم میزبانا مکن ناامیدم
تو جگر گوشه مرتضایی تو علی بن موسی الرضایی
جان زهرا و جان جوادت وقت مُردن کن از ما عیادت
جان معصومه و عمه هایت کربلا کربلا کن عنایت
ای رضا جان (3)
روز آخر هم
وقت خداحافظی،
اینو خوندیم
و زار زدیم و
گریه کردیم و ...
الوداع ای شهید خراسان ای پناه دل بی پناهان
و این شعر
با حال و هوای بچه ها
یادگاری موند برای اون دنیا!!!
الحمدلله رب العالمین.
انشاء الله عرفه / کربلا / عرش خدا.
زیارت مخصوصه آقا امام رضا علیه آلاف التحیه و الثناء
روز بیست و سوم ماه ذیقعده. مفاتیح الجنان:
قال سیدبن طاووس فی الاقبال و رایت فی بعض تصانیف اصحابنا العجم رضوان الله علیهم، انه یستحب ان یزار مولانا الرضا علیه السلام یوم ثالث وعشیرین من ذی القعده، من قرب او بعید. ببعض زیارته المعروفه او بما یکون کالزیاره من الروایه بذلک.
سلام
شب جمعه همین هفته، شب زیارتی مخصوصه ولی نعمت مون، آقا علی بن موسی الرضا، علیه آلاف التحیه و الثناء است.
و جمعه(بیست و سوم ماه ذیقعده) روز زیارت مخصوصه.
اولش بگم که: آدمهای مخصوص(!) زیارت مخصوصه مشرف میشن!!!
- کار دارم اون روز. کاسبی و زن و بچه و ... .
- تو که این همه اظهار ارادات می کنی خدمت امام رضا، نمی خای واسه پابوسی آقا، از ... هزار تومن بگذری؟
- مرخصی بهم نمیدن. اصلا و به هیچ عنوان.
- ی دوستی دارم به اسم مهدی.س که سه بار مشرف شد کربلا، سه بار مجبور شد کارش رو عوض کنه! دیگه از این بالاتر؟!
- باشه ی وقت دیگه حالا. سر فرصت.
- فرصت های طلایی تو زندگی کم پیش میادها. بابا، زیارت مخصوصه. حتما ی چیزی توش هست که اسمش این شده دیگه. ی بار هم شده تجربه کن. پاکار همه ساله میشی ها.
- امام رضا، با من قهره! نمی طلبه!
- جمله اولت رو نشنیده می گیرم ولی تو تا حالا چند بار ساک و چمدونت رو بستی رفتی ترمینال، بلیط پیدا نکردی؟ اصلا تو برو دنبال بلیط، جور هم نشد، نشد. بگو آقا، این کار از دستم برمی اومد که انجام دادم. حالا دیگه نوبت شماست! گر در ره عاشقی قدم صدق نهی، معشوق به اول قدمت پیش آید.
- حالا برم از خانومم(از آقامون، از بچه هام، از رییسم، از همسایه ها، از ...) اجازه بگیرم. ببینم چی میشه.
- ی نگاه امام رضا،قربونشون برم، به همه عالم می ارزه! یا علی
اغنیاء مکّه رَوَند و فقرا سوی تو آیند جان به قربان تو شاها که حجّ فقرایی
پنجره فولاد رضا(ع)، برات کربلا میده
هرکی میره به کربلا،از حرم رضا(ع) میره
8- اگر قرآن شفادهنده است: «و تُنزل من القرآن ما هو شفاء» (اسراء، 82)، خاک قبر امام حسین علیه السلام نیز شفاست: «طین قبر الحسین شفاء من کلّ داء» (من لایحضر،ج2،ص446)
9- اگر در دعای چهل و دوم صحیفه سجادیه درباره قرآن می خوانیم که پرچم نجات است (عَلَم نجاه)، در زیارت امام حسین علیه السلام می خوانیم که او نیز پرچم هدایت است: «انّه رایه الهدی" (کامل الزیارات،ص70)
10- اگر قرآن منار حکمت است: (الحیاه،ج2،ص140)، امام حسین علیه السلام نیز باب حکمت الهی است. «السلام علیک یا باب حکمه رب العالمین» (مفاتیح الجنان)
11- اگر قرآن امر به معروف و نهی از منکر می کند: «فالقرآن آمرٌ و زاجر» (نهج البلاغه،خطبه182)، امام حسین علیه السلام نیز فرمود: هدف من از رفتن به کربلا، امر به معروف و نهی از منکر است. «ارید أن آمر بالمعروف و اَنهی عن المنکر» (سموّالمعنی فی سموّالذات،96)
12- اگر قرآن نور است: «نوراً مبیناً» (نساء،174)، امام حسین علیه السلام نیز نور است: «کنت نوراً فی الاصلاب الشامخه» (کامل الزیارات،ص230)
13- اگر قرآن، برای تاریخ و همه مردم است: «لم یجعل القرآن لزمانِ و لا لِناس دون ناس» (سفینه البحار،ج2،ص413)، درباره امام حسین علیه السلام نیز می خوانیم که آثار کربلا از تاریخ محو نخواهد شد. «لایدرس أثره و لایُمحی رسمه» (مقتل مقرّم،397)
14- اگر قرآن مبارکی است: «کتاب انزلناه الیک مبارک» (سوره ص،29)، شهادت امام حسین علیه السلام نیز برای اسلام سبب برکت و رشد است: «اللهم فبارک لی فی قتله» (مقتل خوارزمی،ج1،ص164) این سخن از پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم است.
ادامه دارد...
1- اگر قرآن، سیدالکلام است ( مجمع البیان،ج2،ص361)، امام حسین علیه السلام، سیدالشهداست. (کامل الزیارات،ص361)
2- اگر در دعای 42 صحیفه سجادیه درباره قرآن می خوانیم: «و میزانُ قِسط»، در زیارت امام حسین علیه السلام می خوانیم: «اشهد انّک امرتَ بالقسط» (جامع الاحادیث شیعه،ج12،ص481)
3- اگر قرآن موعظه پروردگار است: «موعظه من ربّکم» (یونس،57)، امام حسین علیه السلام در عاشورا فرمودند: عجله نکنید تا شما را به حق موعظه کنم. «لاتعجلوا حتّی اعظکم بما یحقّ لکم» (لواعج الاشجان،ص26)
4- اگر قرآن مردم را به رشد هدایت می کند: «یهدی الی الرّشد» (جن،2)، امام حسین علیه السلام نیز می فرماید: من شما را به راه رشد و سعادت دعوت می کنم. «ادعوکم الی سبیل الرشاد» (لواعج الاشجان،ص128)
5- اگر قرآن، عظیم است: «و القرآن العظیم» (حجر،87)، امام حسین علیه السلام نیز سوابق عظیمی دارد. «عظیم السوابق» (بحار،ج98،ص239)
6- اگر قرآن حقّ و یقین است: «و انّه لحقّ الیقین» (الحاقه،51)، در زیارت امام حسین علیه السلام نیز می خوانیم: آنقدر صادقانه و خالصانه عبادت کردی که به درجه یقین رسیدی. «حتّی اتاکَ الیقین» (کامل الزیارات،ص202)
7- اگر قرآن مقام شفاعت دارد: «نعم الشفیع القرآن» (نهج الفصاحه،جمله633)، امام حسین علیه السلام نیز مقام شفاعت دارد: «وارزقنی شفاعه الحسین» (زیارت عاشوراء)
شهادت رییس مذهب شیعه، حضرت آقا امام صادق علیه السلام تسلیت باد.
یا اباعبدالله، یا جعفربن محمد، ایها الصادق یا بن رسول ا لله، انا تو جهنا و استشفعنا
و توسلنا بک ا لی ا لله، و قدمناک بین یدی حا جاتنا، یا و جیها عند الله، اشفع لنا عند الله
ذکر مصیبت:
منصور دوانیقی ملعون از فعالیت های امام صادق(علیه السلام) بسیار نگران بود و همواره ایشان را مورد آزار و اذیت قرار می داد. به طوری که خانه حضرت را نیز به آتش کشید.
شبی به دستور منصور، امام صادق(علیه السلام) را در نیمه های شب با سر برهنه و بدون روپوش به حضور او آوردند. منصور با کمال جسارت و خشونت به آن حضرت گفت: ابا جعفر با این سن و سال شرم نمی کنی که خواهان ریاست هستی و می خواهی میان مسلمین فتنه و آشوب به پا کنی؟
سپس شمشیر خود را از غلاف بیرون کشید تا گردن امام را بزند. آنگاه رسول خدا(صلوات الله علیه) را در مقابل خود دید و شمشیر را در غلاف گذاشت. این اتفاق تا سه بار تکرار شد و از قتل امام منصرف گشت.
سرانجام آن ملعون بوسیله انگوری که آن را به زهر آلوده کرده بود امام صادق(علیه السلام) را مسموم کرد و از آن روز به بعد حال آن حضرت بد شد و روز به روز لاغرتر می شدند تا اینکه آن زهر، گوشتهای بدن آن حضرت را از بین برد و حضرت دنیا را وداع گفته و به دیدار حق شتافتند.
آجرک الله یا بقیه الله فی مصیبت جدک
صَلَی اللهُ عَلَیکَ یا اَباعَبدِاللهِ الحُسَین
روحی لک الفداء
خدا بود گواه من، مرا تو دلبری حسین
به ملک سینه و دلم، همیشه رهبری حسین
حیات من ممات من، نماز من، زکات من
سفینهء نجات من، جهاد اکبری حسین
تو اصل هر عبادتی، تو معدن زیارتی
تو رازق شهادتی، امیر بی سری حسین
غنی و بی نیاز شد، هر آنکه شد فقیر تو
چه این جهان چه آن جهان، پناه نوکری حسین
چو نام تو رسد بگوش، به کربلا سفر کنم
نه اینکه خویش می روم، مرا تو می بری حسین
به اون یکی وبلاگم هم سر بزنید.
در کامل الزیارات از حضرت امام صادق علیه السلام منقول است که فرمودند:
زیارت امام حسین علیه السلام، عمر انسان را افزایش می دهد.
همچنین در همان کتاب از ایشان روایت شده که فرمودند:
زیارت امام حسین علیه السلام، رزق و روزی را افزایش می دهد.
توضیح اینکه:
از این دو حدیث این گونه برمی آید که زیارت حضرت سیدالشهداء علیه السلام، هم طول و هم عرض عمر انسان را افزایش می دهد.
یعنی زائر ایشان، از دوره زندگی دنیایی بهره بیشتری عایدش می شود.
اما چه عمری!
عمری که حتی یک روزش هم بسیار ازشمند است. و قدر آن هم وقتی معلوم می شود که در قبر، سنگ لحد را می چینند. تازه انسان به هوش می آید و التماس می کند برای برگشتن. آن هم نه یک روز، بلکه فقط مهلت میخواهد برای دمی که مثلا یک "یا حسین" بگوید و برگردد. چرا که آن موقع پرده ها کنار رفته و برکت و فایده اذکار و اعمال، قدری روشن شده است. ولی هیهات!
اما چقدر افزایش عمر؟ چند روز؟ چند سال؟ یا چند هزار سال؟!
سئوالات بسیار از ائمه معصومین علیهم السلام درباره زیارت ایشان شده است و ایشان هم جواب های متفاوت داده اند. که نشان از میزان درک و فهم سئوال کننده بوده است.
مثلا در قیامت از رفیق آدمی سئوال میشود که "در این سه هزار و اندی سال که در دنیا بودی چه کردی و چه آوردی؟!" و آدمی می پرسد که او که از من زودتر فوت شد! پس این سه هزار سال و ... از کجا آمده؟
ینی زائر امام حسین علیه السلام، می تواند به مقامات و کمالاتی برسد که فقط با عمر چندین هزار ساله می توان بدان رسید!
در همه جا به زیارت کربلا رفتن آمده است و نه مقیم شدن در آن. و زائرانی که برای مدتی طولانی به این سفر روحانی می روند، اگر زرنگ باشند(!)، هرچند وقت یک بار، بین نجف اشرف و کربلای معلا تغییر مکان می دهند.
پس بشتابیم برای زیارت قبر دُردانه حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیهما، که خیر دنیا و آخرت در آن است!
از حضرت امام جعفر صادقعلیه السلام درباره زیارت ائمه معصومینعلیهم السلام پرسیدند.
ایشان فرمودند: "هرکس یکی از ما را زیارت کند، رسول خداصلوات الله علیه را زیارت کرده است".
درباره زیارت حضرت امام حسینعلیه السلام پرسیدند،
ایشان فرمودند: "هرکس امام حسینعلیه السلام را زیارت کند، خداجل جلاله را در عرش زیارت کرده است".
الله اکبر!!!
کل بازدید :167223
